Eindelijk was het dan zover, door corona al een aantal keer uitgesteld, maar vrijdag 18 maart j.l. zetten Bas Boswinkel van Riedel en Mark Sandmann van het Veluwefonds hun handtekening onder het convenant tussen beide partijen.
Riedel als fabrikant van vruchtensappen, zij hechten grote waarde aan duurzaam ondernemen en het Veluwefonds die initiatieven ondersteunt die de Veluwe sterker en mooier maken. Een ambitie die Riedel ook een warm hart toedraagt.
Beide parijen hebben elkaar daarin gevonden met een unieke samenwerking als gevolg. Riedel zal de komende jaren verschillende projecten, die de ‘natte natuur’ van de Veluwe ten goede komen, financieel ondersteunen. Projecten die door het Veluwefonds geselecteerd en begeleid worden.
Middachten
De ondertekening vond plaats in het prachtige Kasteel Middachten. Dit zou volgens ons gaan gebeuren bij een tafeltje buiten, maar onze gastheer en eigenaar Franz Graf zu Ortenburg had een beter idee. Hij nodigde ons binnen uit waar hij, voordat de ondertekening plaats vond, vertelde over het ontstaan en de historie van kasteel Middachten. Het landgoed met kasteel bestaan al 800 jaar en is altijd in de familie gebleven, de huidige eigenaar is de 25e heer.
Daarna was het de beurt aan rentmeester Age Fennema om te vertellen over het landgoed rond het kasteel, dat bestaat uit een lager, aan de IJssel, gelegen landbouwgebied en hoger gelegen bosterrein.
Eerste project
In dit bosgedeelte is ook in de afgelopen periode het eerste Riedel project uitgevoerd. Maar voordat het gezelschap het resultaat ging bezichtigen moest er natuurlijk wel eerst een Dubbelfrisss(e) toast op de samenwerking uitgebracht worden.
Hierna vertrok het gezelschap onder begeleiding van jachtopziener/bosbaas Henri Kleijer richting het noordelijk gedeelte van het landgoed dat op de stuwwal van de Veluwe ligt en bestaat uit opgaand bos. Het hoogteverschil is ongeveer 62 meter en tijdens regenval heeft het water meestal tijd genoeg om langzaam de bodem van de verschillende bosvakken in te trekken.
Maar op de wegen en paden die door het gebied lopen is dat anders, deze zijn voorzien van een half verharding (lavasteen en gebroken puin). Door deze half verharding kan het water moeilijk de bodem in trekken en fungeren een deel van de wegen en paden tijdens regenval als een snelle waterafvoer naar lager gelegen gronden. Terwijl dit water,van groot belang kan zijn voor de bomen en vegetatie in de hoger gelegen gebieden. Onderweg neemt het water dan ook nog eens de nodige grond mee naar beneden, met negatieve effecten als gevolg. De wildroosters slippen vol, waardoor het wild de weg op kan lopen. Ook ontstaat er overlast op de lager gelegen spoorlijn, door grote hoeveelheden grond spoelen wegen kapot. Door de extreme weersomstandigheden van de laatste jaren wordt dit proces versneld.
Waterafvoer
Om de genoemde overlast te voorkomen en om het water juist ten gunste van de natuur te kunnen benutten, is een waterafvoer/ waterdrainage bedacht voor de wegen die op de hellingen zijn gelegen. Een dergelijke waterbegeleiding wordt al veel gebruikt in bergachtige gebieden in het zuiden van Duitsland en in Oostenrijk.
Er zijn in totaal 17 stalen afvoerkanalen dwars en schuin in de paden gelegd waardoor het water niet meer het pad afstroomt maar in plaats daarvan het bos ingeleid wordt. Een ogenschijnlijk simpele oplossing met een positief effect voor de natuur en waar goed over nagedacht is. Zo zijn ze, om verstopping te voorkomen, van onder breder dan van boven en zijn ze op een wijze aangebracht dat er geen gevaarlijke situaties voor fietsers kunnen ontstaan.
Op het moment dat we gingen kijken was het een stralende dag, prachtig natuurlijk maar de werking konden we niet zien. Dus moeten we, zoals Franz Ortenburg treffend zei, terug komen op een dag dat we de paraplu hard nodig hebben.
Een mooie start van de samenwerking. Wordt vervolgd!
